Volcán de Pacaya

[Update 31-08: YouTube video’s toegevoegd onderaan het album]

Omdat Yahir al vaak heeft gevraagd of hij mee de vulkaan op mocht als we weer eens herinneringen ophaalden over onze vulkaanbeklimming van 2009, was zijn negende verjaardag een uitgelezen moment om aan zijn wens invulling te geven. Het mooie aan de vulkaan Pacaya is dat hij dichtbij, niet al te hoog (ca 2.400m) én actief is. Extra spannend dus!

Verschil met 10 jaar geleden, toen wij (zwanger van Yahir) voor het eerst de Pacaya beklommen, is dat de beklimming nu heel netjes is georganiseerd, zodat overvallen en ongelukken niet snel meer aan de orde zijn. Een gids is verplicht, en de steile paden naar de actieve top zijn netjes voorzien van provisorische water-afvoer zodat een onverhoopte hoosbui niet onmiddellijk leidt tot wildwatertaferelen.

De eerste kilometers gaan door het bos en de gids geeft interessante info over planten en struiken. we schilderen een 9 op de arm van Yahir met de oranje bast van een boom, eten plantjes tegen de hoogteziekte en rooien een tak met laurierbladeren. Totdat ineens de begroeiing ophoudt, en onverwacht snel de krater opdoemt uit de wolken.

Wat een verschil met tien jaar geleden! Het is in een keer ook duidelijk waarom we dit keer niet tot aan de rand van de krater kunnen en mogen komen: de krater is in 2010 geëxplodeerd; een heel stuk van de rand is weggeblazen en iedere paar maanden stroomt er nu lava uit. De verse gestolde, gigantische lava-rivier op de foto’s is van begin maart dit jaar. En de krater is, aan de constante stoom-uitstoot te zien, nog erg actief.

Onder de gestolde lava kun je de vulkanische activiteit voelen. Golven van warme lucht, soms met zwavel-aroma, zweven als geesten voorbij. Bij openingen kun je je even verwarmen aan de warme lucht. Schuilend in de ‘lava-shop’ zien we tijdens een regenbui op verschillende plekken stoom ontstaan. Op de gestolde lava-rivier zijn enkele openingen zelfs zo heet dat je er marshmallows op kunt roosteren – wat we dan ook maar meteen even hebben uitgeprobeerd ;-). Op onze marshmellow-plek hoor je het broze en messcherpe lava-‘koraal’ kraken en barsten. Je moet er niet aan denken dat het onder ons nu openbarst …

De gids zoekt een paar mooie lava-stolsels uit als verjaardagskadootje voor Yahir en gaat ons voor om de oude kraterrand te beklimmen.

De vulkaan verandert constant van vorm. De oude kraterrand waarop we nu lopen geeft een mooi uitzicht op het dal en de lava-rivier die daarheen stroomt. De gestolde grijze massa vormt zich in het dal tot een grote grijze brei.

Vergezeld door de lokale wilde hondenbevolking nemen we afscheid van het zicht op de krater. De gids neemt ons weer mee in de flora en fauna van de rok van de vulkaan. Onderweg houden we nog een paar mega rupsen vast, zien we bomen die naar vlees ruiken en een minuscule kolibrie die als een insect bloemenharten verovert.

We nemen ons voor dat we deze vulkaanwandeling vaker zullen maken als we hier zijn – en in de hoop dat we ooit nog eens langs stromende lava mogen wandelen!

[nggallery id=20]